ΜΟΝΟΔΟΛΙ Η ΤΣΟΥΤΣΟΥΝΙ : ΣΤΗΝ ΕΛΙΤ ΤΩΝ ΔΟΛΩΜΑΤΩΝ

Πολλοί είναι αυτοί που το θεωρούν το καλύτερο δόλωμα για όλες τις τεχνικές παραλλαγές του casting, πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει θήραμα που να του αντισταθεί, πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι αξίζει τα λεφτά του και δεν είναι λίγα αν υπολογίζει κανείς ότι κάθε βολή στοιχίζει κοντά στο ευρώ,και κανείς από όλους αυτούς δεν έχει άδικο γιατί πραγματικά είναι το καλύτερο δόλωμα ειδικά για το ψάρεμα της τσιπούρας.

Επειδή όμως είναι πολλά πράγματα που ίσως οι περισσότεροι να μην γνωρίζουνε στην συνέχεια του άρθρου θα σας αναλύσω πολλά από αυτά και θα σας αναφέρω αρκετά μυστικά για αυτό το εκλεκτό δόλωμα.

Μονοδόλια στο εμπόριο υπάρχουν από πολλές περιοχές της Ελλάδος και ανάλογα τον τόπο και την μορφολογία του βυθού που συλλέγονται εξαρτάται η απόδοση τους στο ψάρεμα και η διάρκεια της  ζωής τους. Υπάρχουν μονοδόλια Χαλκίδος, Λευκάδος, Στυλίδας,Σαλαμίνας και άλλων περιοχών ,αλλά δυστυχώς η μεγάλη κατανάλωση επί πολλά έτη έχει μείωση  σε μεγάλο βαθμό την παραγωγή τους με αποτέλεσμα τα μεγάλα κομμάτια του είδους να έχουν εξαφανιστεί και πολύ φοβάμαι ότι σε μερικά χρόνια θα έχουν αφανιστεί παντελώς.

Λόγω της έλλειψης που υπάρχει στο εμπόριο έχουμε αρχίσει και εισάγουμε μονοδόλια από την Ιταλία, την Γαλλία ,ακόμα και την Κίνα, που η απόδοση τους στο ψάρεμα είναι εξίσου καλές όπως και στα ντόπια . Το μέγεθος τους είναι συνήθως μεγαλύτερο από τα δικά μας ,αντέχουν περισσότερες μέρες ζωντανά ,είναι πολύ πιο οικονομικά , και για τα επόμενα 100 χρόνια δεν θα έχουμε έλλειψη γιατί η παραγωγικότητα τους είναι η πενήνταπλασια από τα εγχώρια . Το χαρακτηριστικό στοιχείο για να ξεχωρίζετε τα ντόπια από τα εισαγωγής είναι το στόμα  η αλλιώς η τρυπά τους. Τα ελληνικά έχουν μια τρυπά ,ή στόμα, ενώ τα εισαγόμενα και από τις δύο άκρες έχουν τρυπά-στόμα.

Για να συντηρήσετε τα  μονοδόλια πρέπει να έχετε ένα πλαστικό ή φελιζολένιο ψυγείακι. Βάλτε μέσα μια παγοκύστη τυλιγμένη με εφημερίδα και ακουμπήστε τα επάνω , βρέχτε με θαλασσινό νερό χαρτοπετσέτες και ρίχτε τες από πάνω.Κάθε 7 ώρες  που ξεπαγώνει η παγοκύστη θέλει άλλαγμα και ξανά βρεγμένες χαρτοπετσέτες . Όταν περάσουν τις 2 μέρες καλό είναι να τα βάλετε σε θαλασσινό νερό με οξυγονωτή και η θερμοκρασία του νερού να είναι από 7 μέχρι 12 βαθμούς .Με αυτόν το τρόπο μπορείτε να τα κρατήσετε ζωντανά για 2 ή 3 μέρες ακόμα.

Υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να κρατήθουν ζωντανά  10 μέρες ,και με ακριβώς τον ίδιο τρόπο συντήρησης να ψοφήσουν σε μόνο 1 μέρα. Αυτό οφείλεται στις κλιματολογικές συνθήκες ,όταν ο δολωματάς τα βγάζει από το νερό. Για παράδειγμα όταν έχει 40 βαθμούς θερμοκρασία,τα σκουλήκια τα βλέπει για πολλές ώρες ο ήλιος (με τον τρόπο που βγαίνουν )με αποτέλεσμα να έχουν λιγότερο αντοχή. Αυτό γίνεται και όταν έχει βροχή ,τότε τα σκουλήκια βρέχονται με γλυκό νερό και πάλι δεν αντέχουν τις ίδιες μέρες ζωντανά. Είναι και άλλοι παράγοντες που εμείς μπορεί να μην γνωρίζουμε , για αυτό τα δολώματα δεν έχουν πάντα την ίδια διάρκεια ζωής .

Όταν δείτε ότι αρχίζουν να ψοφάνε το μονό που μπορείτε να κάνετε είναι να τα παστώσετε με ημίχονδρο αλάτι κρατώντας τα αποθηκευμένα στην κατάψυξη για ώρα ανάγκης.

Για να δολώσουμε τα μονοδόλια υπάρχουν δύο τρόποι.

Ο ένας είναι να τα περάσουμε πάνω σε  μακρυκότσανα  αγκίστρια με το χέρι  και ο δεύτερος  με την βοήθεια της ειδικής βελόνας βλέπε foto. Υπάρχει μια σημαντική διαφορά στον τρόπο δόλωσης του ντόπιου σκουληκιού με το εισαγωγής. Όταν δολώνουμε το ντόπιο πρέπει να προσέξουμε να περάσουμε το σκουλήκι πάνω στο αγκίστρι χωρίς να μας σπάσει γιατί δεν πρέπει  να χάσει το υγρό του πριν το ρίξουμε στο νερό , σε αντίθεση με το εισαγωγής που και να σπάσει όπως το δολώνουμε περισσότερο καλό κάνει παρά κακό. Η διαφορά αυτή υπάρχει επειδή στο ντόπιο δόλωμα  το υγρό έχει γλυκιά γεύση  ενώ στο εισαγωγής έχει πικρή γεύση για τα ψαριά .Το εισαγωγής προσελκύει τα ψάρια επειδή έχει πάρα πολύ φώσφορο πάνω στο δέρμα του και όχι με το υγρό που έχει μέσα του.

Η  ποιο κατάλληλη τεχνική για να ψαρέψουμε με αυτό το δόλωμα είναι το surfcasting με μονάγκιστρη ή με διπλάγκιστρη αρματωσιά και γενικά μπορούμε να το ψαρέψουμε με όλες τις παραλλαγές του casting .

Τα πιο πιθανά θηράματα που θα δείτε πιασμένα πάνω στο αγκίστρι σας  με το μονοδόλι είναι οι  τσιπούρες ,οι μουρμούρες, οι σαργοί, τα λαβράκια, οι σπάροι και σχεδόν όλα τα ψάρια που κολυμπάνε στις ελληνικές θάλασσες .

Με το μονοδόλι ψαρεύουμε κυρίως σε παραλίες που ο βυθός τους  αποτελείτε από αμμοφυκιάδες (άσπρα-μαύρα) τραγάνα ,ακόμα σε μικτούς ή βραχώδεις ,δηλαδή σε βυθούς που κυκλοφορούν οι πελαγίσιες χρυσό κεφάλες μιας και είναι το πιο ποθητό θήραμα που κυνηγάμε.

Επειδή η ποικιλία  θηραμάτων που τρώνε το μονοδόλι είναι πολύ μεγάλη όπως είπαμε δεν υπάρχουν συγκεκριμένες εποχές και ώρες που να ψαρεύει καλύτερα ή χειρότερα . Μπορούμε να ψαρέψουμε είτε τη μέρα ή και τη νύχτα σε οποιαδήποτε εποχή του χρόνου και να έχουμε εξίσου αποδοτικά ψαρέματα .

Γενικά το μονοδόλι σε όλους τους τομείς πάνω στη παράκτια αλιεία είναι θαυματουργό, σας συμβουλεύω να το επιλέγετε στις ψαρεύτικες σας εξορμήσεις και να θυμάστε ότι είναι δόλωμα μπαλαντέρ γιατί ψαρεύει παντού και πάντα…..